Bestiariusz

W budowie, nadal. Tak sądzę.

Szilikun - krzyżówka wilczo-psia, zamieszkująca głównie strefy radioaktywne. W watahach zapuszcza się do lasu i pod mury miejskie. Jest niedużych rozmiarów; dorosłemu mężczyźnie sięga niżej pasa. Umięśniony i żylasty, grubokościsty dzięki domieszce psiej krwi. Niezwykle agresywny i krwiożerczy, bardzo spostrzegawczy, o doskonałym słuchu i węchu. Ubawiony w odcienie beżu lub szarości, rzadziej - czarny.

Abaasa - ogromny, o długiej, pasiastej sierści pod którą kryje się szarawa, pokryta liszajami skóra. Ma małe, niemal półślepe oczy, jednak jego prawdziwą bronią są niezwykle czuły słuch i długie, tępawe pazury zdolne miażdżyć kości. Krótkie, lecz ostre jak igiełki kły schowane są w płaskim pysku przypominającym niedźwiedzi. Zazwyczaj chodzi na czterech łapach, jednak potrafi wspiąć się na tylnie - dorasta wtedy do trzech metrów wysokości.

Wół piżmowy - żyjący głównie w lesie, nie zapuszcza się w stronę ludzi. Większy od typowego bydła, z wystającym z grzbietu ogromnym garbem. Porośnięty skołtunioną, falowaną jak u owcy sierścią o żółtawo-szarym kolorze. Szeroki pysk i płaskie zęby świadczą o roślinnym menu, ale szerokie, proste rogi i kopyta potrafią być śmiercionośną bronią. Niektórzy - odważni albo głupi - decydują się ich dosiadać.

Kikituk - mały, ostrozęby i piekielnie inteligentny. Niewielki jak ludzka dłoń o puszystym, białym futrze i niemal wiewiórczym ogonie. Szczękę ma niezwykle wyposażoną, oczy małe, paciorkowate i rozbiegane. Zdolny do oswojenia, nie atakuje niesprowokowany. Żywi się głównie śmieciami, żyje w pobliżu miasta.

Fleder - można nazwać go wampirem. Żywi się krwią i organami wewnętrznymi, zarówno zwierząt jak i ludzi. Niemal podobny do człowieka, wysokości dorosłego mężczyzny i poruszający się na dwóch nogach. Ma zniekształcony, nietoperzy pysk i żylaste ciało okryte ciasno przylegającą, białą skórą. Ma szerokie, ostre kły, a dźwięki, które z siebie wydaje mogą ogłuszyć. Prowadzi nocny tryb życia, zapuszcza się do miasta lub wręcz w nim żyje - w opuszczonych budynkach lub magazynach.

Strzyga - masywniejsza i bardziej zwartej budowy niż człowiek, jednak o niemal ludzkiej twarzy. Porusza się na czterech nogach, ma umięśnione ręce zakończone długimi, grubymi paznokciami. Za bezwargimi ustami kryje się arsenał zębów długich i ostrych jak druty. Rozwija ogromne prędkości, zarówno na płaskim terenie, jak i w lesie.


Grzywacz - posiada skrzydła przy ciele skórzaste, a dalej porośnięte długimi, grubymi piórami. Większy od gołębia, o czarnym, prostym i ostro zakończonym dziobie. Pióra u samców mają kolor głębokiej czerni, u samic są szarawe lub brunatne. Oczy żółte, tak samo jak dość długie nogi. Wyróżnia się charakterystycznym dla samców jaskrawopomarańczowym kołnierzem. Żywi się głównie padliną, żyje zarówno w dzień, jak i w nocy, wszędzie - od najgłębszych zakamarków strefy napromieniowanej po stryszki domów w mieście.

Wyverna - trochę ptak, trochę jaszczur; rozmiarami przypomina dużego psa lub kucyka. Cały porośnięty zielonoszarą łuską, która na delikatnym brzuchu przybiera kolor pereł. Posiada spore, błoniaste skrzydła; opierzenie w recesji. Pysk ma gadzi, lecz zakończony dziobem, bezzębny. Opiera się na ziemi - gdy już musi, bo staje się wtedy potwornie niezgrabna - przy pomocy zadnich łap zakończonych ostrymi, kościanymi szpikulcami oraz skrzydeł. Żyje głęboko w lesie, buduje gniazda w koronach drzew. Bardzo agresywna, żywi się tylko i wyłącznie mięsem.