Sebastian "Jukka" Sarasti

Imię i nazwisko:
Sebastian Jukka Sarasti
Pseudonim na Arenie:
Pies
Wiek:
27
Wygląd:
Długie, sztywne włosy okalają pociągłą twarz o ostrych, drapieżnych rysach. Głęboko osadzone oczy są nieustannie przymrużone, a brwi ściągnięte w wyrazie zarazem agresywnym i zadziornym. Skóra wydaje się być naciągnięta i poszarzała - Jukka zdecydowanie nie wygląda na swój wiek. Wydaje się być i młody, i stary naraz, w dziwny sposób magnetyczny i odpychający. Poznaczony krzywo zszytymi, bladymi krechami blizn łatwo daje się rozpoznać w tłumie, co rzadko działa na jego korzyść.
Ze znalezionych i zdobytych rupieci sam uszył sobie strój - w większości skórzany i nabijany ćwiekami, z czego zawsze był niezmiernie dumny - podobny do starych tunik rycerzy.
Charakter:
Ma zadziorną naturę - zawsze kusiło go przekraczanie pewnych dozwolonych granic, sprawdzanie wytrzymałości ludzkiej cierpliwości... Prawdopodobnie to dlatego wygląda, jak wygląda. Nigdy jednak nie lubił, gdy to jego testowano - i prawdopodobnie dlatego walczy, jak walczy. Wyjątkowo zawzięty i wytrwały w swoich postanowieniach, tego samego oczekuje od innych, przez co bywa naprawdę nieznośnym wrzodem na dupie. Ma humor stabilny kobieta w ciąży, na huśtawce, w trakcie tornada. Czyli niespecjalnie, dla tych, którzy jeszcze nie załapali. Łatwo urazić jego dumę i stracić zaufanie, głównie z racji niespotykanej pamiętliwości. Mściwy, zaborczy, nieufny hipokryta? Trafiliście w sedno, dziękuję za uwagę.
Zachowanie:
Własnego zdania jest gotów bronić zębami, nienawidzi też wykonywania rozkazów, przez co nie jest zbyt pożądanym współpracownikiem u mafiozów... Chyba, że kończą się pieniądze, wtedy zazwyczaj przybiera na uległości. Niewiele rzeczy bierze do siebie z racji swojej nieufności, włącznie z konstruktywną krytyką. Czasem potrafi zachowywać się jak dziecko.
Historia:
Nie, żeby się przejmował tym, co było kiedyś. Jako szczeniak miał nieprzyjemny zwyczaj bycia wrzodem na dupie, co pozostało mu aż do okresu dorosłości (i prawdopodobnie pozostanie aż do śmierci, która raczej nie przyjdzie po niego jako pomarszczonego starucha). Z racji wyjątkowo upierdliwej osobowości nie miał zbyt dobrych kontaktów z rodzicami, którzy wbrew wszystkiemu usiłowali stworzyć bezpieczne, ciepłe ognisko domowe w środku slumsów. Jukka nigdy nie był im za to specjalnie wdzięczny - życie miejskiego szaraczka nudziło go, męczyło. Dużo bardziej wolał bójki w zaułkach i zaczepianie ludzi na ulicy. Drobne transakcje u, nielicznych wtedy jeszcze, karteli narkotykowych. Takie rzeczy dodawały życiu smaku jak nic innego...
Czasem wysyła rodzicom część wygranej po walkach.
Jeśli pamięta, bo ma przecież ciekawsze rzeczy do roboty.
Ranga:
Arena
Grupa:
Weteran

Sam sobie raczej karty nie zaakceptujesz, więc ja to zrobię